Ένας όμορφος κόσμος

Μιας και απέκτησα μία μικρή εμπειρία, θέλοντας και μη, θα καταγράψω όσα έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω για το ζευγάρωμα των χρυσόψαρων. Αγόρασα κι ένα βιβλίο για τα χρυσόψαρα!


Τα χρυσόψαρα ζευγαρώνουν την άνοιξη, όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει και η τροφή αυξάνεται. Στην δική μου περίπτωση τα χρυσόψαρα ξεκίνησαν να ζευγαρώνουν νωρίς, από τον Φεβρουάριο, αλλά είναι σε ενυδρείο μέσα στο σπίτι και όχι σε λίμνη έξω στον κήπο. Το αρσενικό όταν είναι έτοιμο για να ζευγαρώσει βγάζει κάτι άσπρα στίγματα στα βράγχια και στο κεφάλι.


Το θηλυκό φουσκώνει στην κοιλιά γιατί δημιουργούνται τα αυγά που θα γεννήσει. Είναι καλό στην περίοδο της αναπαραγωγής να ταΐζουμε τα ψάρια με τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες.


Και αρχίζει το κυνηγητό. Το αρσενικό κυνηγά το θηλυκό και το πιέζει στην κοιλιά για να βγάλει τα αυγά.


Μπορεί να περάσουν ώρες με κυνηγητό ή κρυμμένα στα φυτά όπου ο αρσενικός φαίνεται σαν να τη χτυπάει, στην πραγματικότητα όμως τη βοηθάει να γεννήσει.


Τα αυγά κολλάνε στα φυτά, στα ξύλα και όπου αλλού βρουν και το αρσενικό ρίχνει δίπλα τους το σπέρμα του και τα γονιμοποιεί. Κάποιος που επιδιώκει την αναπαραγωγή μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα breeding mop για να μπορεί να μεταφέρει εύκολα τα αυγά εκτός ενυδρείου. Αλλιώς τα χρυσόψαρα θα φάνε τα αυγά και θα κυνηγήσουν για να φάνε και τους γόνους. Εγώ μάζεψα περίπου 7 αυγά και τα έβαλα σε ένα δοχείο 30 λίτρων με ένα μικρό φίλτρο με μπόλι από το ενυδρείο, για να έχω βιολογία, με μία αεραντλία για να έχω οξυγόνωση του νερού, ένα θερμοστάτη για να ρυθμίσω την θερμοκρασία κι ένα θερμόμετρο για να την ελέγχω.


Δεν γονιμοποιούνται όλα τα αυγά. Κάποια μπορεί να πιάσουν μύκητες, γι'αυτό βάζουμε στο νερό μπλε μεθυλένιο, για να το απολυμάνουμε. Εγώ έβαλα Esha 2000 για 3 μέρες, το οποίο επίσης προλαμβάνει τον μύκητα στα αυγά. Αν ένα αυγό πιάσει μύκητα, είναι σα να έχει βαμβάκι ή λευκή γλίτσα και πρέπει να το απομακρύνουμε για να μην κολλήσουν και τα υπόλοιπα. Τα αυγά όταν γονιμοποιηθούν παύουν να έχουν αυτό το άσπρο χρώμα και σιγά σιγά διακρίνεται το νεογνό μέσα τους.


Τα αυγά μπορούν να γονιμοποιηθούν μέσα σε 5-8 μέρες, ανάλογα με τη θερμοκρασία. Αν η θερμοκρασία είναι κάτω από 21 βαθμούς τότε αργεί η επώαση και υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να πιάσουν μύκητες. Όταν οι γόνοι σκάσουν από το αυγό έχουν αρχικά πάνω τους κολλημένο τον λεκιθικό σάκο, από τον οποίο τρέφονται, για λίγες μέρες. Εγώ επειδή δεν μπορούσα να διακρίνω αν τον έχουν ή όχι, άρχισα να τα ταΐζω από την πρώτη στιγμή.


Το τάισμά τους τις πρώτες μέρες είναι πολύ σημαντικό, γιατί μπορεί να πεθάνουν από ασιτία ή να έχουν προβλήματα στο σχηματισμό του σώματός τους. Η ιδανικότερη τροφή είναι η ζωντανή αρτέμια, την οποία ως τώρα δεν κατάφερα να εκκολάψω, αλλά θα το επιχειρήσω σήμερα ή αύριο. Ευτυχώς όμως πήρα μία υγρή τροφή αρτέμιας και μία τροφή τριών σταδίων: πούδρα, κάτι μεταξύ πούδρας και τριμμένης τροφής και τέλος τριμμένη τροφή. Επίσης μπορούμε να τα ταίζουμε με κρόκο αυγού, αλλά θέλει προσοχή να μην μείνει πολύ ώρα μέσα στο νερό και τελικά πάνε από δηλητηρίαση τα καημένα. Θα δω πως ακριβώς το κάνουμε και θα το επιχειρήσω κι εγώ. Γενικά θέλουν τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, παρόλο που μπορούν να φάνε και άλγη.

Οι γόνοι θέλουν συχνό τάισμα, περίπου κάθε 2 ώρες. Όταν τους ταΐζω κλείνω το φίλτρο και την αεραντλία για να τρώνε ανενόχλητα χωρίς ροή νερού. Κάθε μέρα κάνω μία μικρή αλλαγή νερού περίπου 10% για να φύγει το φάρμακο που είχα βάλει και για να έχουν καλύτερη ποιότητα νερού. Μέχρι τώρα έχω 5 γόνους, αλλά το ζευγάρωμα στο ενυδρείο συνεχίζεται, πριν λίγο είδα καινούρια αυγά. Αυτή τη φορά δε θα τα απομακρύνω, αλλά θα αφήσω αυγά και γόνους στο ενυδρείο και αν τυχόν επιβιώσει κάποιος δυνατός γόνος, έχει καλώς. Ήδη οι 5 γόνοι αν ζήσουν όλοι θα είναι πολλοί, μιας και η λιμνούλα που ετοιμάζω είναι 250 λίτρων.

Την προηγούμενη Κυριακή ρίχνω μια ματιά στο ενυδρείο και δεν βλέπω πουθενά το μικρό χρυσόψαρο. Κοιτάζω μήπως έχει κρυφτεί κάπου, δεν το βλέπω. Παίρνω ένα φακό, γιατί τα φώτα δεν είχαν ανοίξει ακόμα, αλλά τίποτα. Αρχίζω να ανησυχώ και ανάβω τα φώτα, συνεχίζω να ψάχνω και δεν το βλέπω πουθενά. Ανοίγω το καπάκι και κοιτάζω στις λάμπες, μήπως τυχόν πήδηξε και σφήνωσε, ανοίγω το φίλτρο αλλά δεν βλέπω τίποτα, άλλωστε δε χώραγε, αλλά δε γινόταν να το έχει καταπιεί η γη! Αρχίζω να κουνάω ελαφρά φυτά και ξύλα, ώσπου, τσουπ! Το μικρό ξεφύτρωσε, ούτε κι εγώ ξέρω από που. Ηρέμησα, έκλεισα τα φώτα και όλα καλά.

Όταν άναψαν τα φώτα είδα ότι το μεγάλο χρυσόψαρο κυνηγούσε το μικρό. Όχι όπως έκανε μερικές φορές στο φαγητό, όπου το έδιωχνε, εδώ το κυνηγούσε ασταμάτητα, μάλιστα το στρίμωχνε και το τσίμπαγε! Φοβήθηκα ότι θα πάθει κάτι το μικρό, κι έτσι ετοίμασα ένα δοχείο 30 λίτρων στο οποίο ετοιμάζω το νερό της αλλαγής, με θερμοστάτη, φίλτρο με μπόλι από το ενυδρείο και λίγο κερατόφυλλο στην επιφάνεια. Μέχρι να έρθει στη σωστή θερμοκρασία το νερό της βρύσης, αφού του είχα βάλει αντιχλώριο, ετοίμασα ένα δοχείο 5 λίτρων με νερό από το ενυδρείο.Ο μεγάλος συνέχιζε να κυνηγά το μικρό μέχρι που τον έπιασα με την απόχη και τον μετέφερα εκεί.

Μέχρι να έρθει στη σωστή θερμοκρασία το νερό στο 30λιτρο, τον έβαλα σε 5 λίτρα με νερό από το ενυδρείο.

Το μικρό είχε τρομάξει, καθόταν ακίνητο για λίγα λεπτά, αλλά μετά ευτυχώς συνήλθε.

Τα χρυσόψαρα έμειναν για μία εβδομάδα χωριστά. Δοκίμασα να τα βάλω πάλι μαζί, αφού τα είχα πρώτα ταίσει, γιατί σκέφτηκα ότι μπορεί να "πλακώνονται" στο ξύλο επειδή θέλουν περισσότερη τροφή. Το τελευταίο διάστημα τα τάιζα περισσότερο, αλλά και πάλι έβλεπα κυνηγητά μερικές φορές. Άρχισα να επισπεύδω τις διαδικασίες για τη λιμνούλα που ετοιμάζω, ώστε να τα βάλω εκεί που θα είναι σε 250 λίτρα, με την ελπίδα να σταματήσουν να "παίζουν ξύλο" σε νέο και μεγαλύτερο περιβάλλον. Άρχισα επίσης να διαβάζω άρθρα στο ψαρο-φόρουμ σχετικά με την επιθετικότητα στα χρυσόψαρα και υπέθεσα ότι ο μεγάλος είναι ο "νταής" του ενυδρείου, δεν θεώρησα πιθανό να ζευγαρώνουν, γιατί δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να γίνει σε ενυδρείο.

Το μικρό χρυσόψαρο, εν τω μεταξύ, που έμεινε μόνο του στο ενυδρείο των 110 λίτρων, είχε κάποια σκισίματα στα πτερύγια και μου φάνηκε ότι το ένα μάτι του πεταγόταν. Του έκανα θεραπεία με melafix για 6 μέρες και η ουρίτσα του έγινε σχεδόν όπως πριν. Το ματάκι του ακόμα μου φαίνεται ότι πετάγεται λίγο. Υπέθεσα πως είναι από το "ξύλο". Αυτό που με ανησύχησε αυτές τις μέρες ήταν ότι το μικρό μου φάνηκε να έχει πρηστεί και το έβλεπα να κινείται συνέχεια στον βυθό του ενυδρείου, να κρύβεται στα ξύλα και στα φυτά. Το μυαλό μου πήγε στο dropsy ή σε κάποια άλλη ασθένεια. Μερικές φορές καθόταν ακίνητο σε περίεργες στάσεις, όπως αυτές εδώ.

Βλέποντάς το έτσι νόμισα ότι είναι στα τελευταία του!

Όταν το έβλεπα έτσι, ευχόμουν απλά να ξεκουράζεται!

Μέχρι που χτες εντελώς τυχαία βλέπω κάτι να κινείται στο ενυδρείο. Ένα πολύ μικρό πραγματάκι. Το βγάζω φωτογραφία, και παρατηρώντας την φωτογραφία, βλέπω άλλο ένα δίπλα του!

Νεογέννητα χρυσόψαρα!

Το μέγεθός τους είναι όσο το μάτι του χρυσόψαρου!

Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι είναι μωράκια από τα χρυσόψαρα. Φοβήθηκα μήπως είναι η προνύμφη κάποιας λιβελούλας ή κάποιου άλλου πλάσματος. Έκανα αναζήτηση σε φωτογραφίες στο internet, το συζήτησα και με τα παιδιά στο Aquazone και τελικά συνειδητοποίησα ότι είναι γόνοι από τα χρυσόψαρα. Έτσι κατάλαβα ότι το κυνηγητό ήταν τελικά το ζευγάρωμα και ότι το "ξύλο" ήταν μέσα στη διαδικασία του ζευγαρώματος. Ο μεγάλος είχε στριμώξει την μικρή και την πίεζε στην κοιλιά για να βγούνε τα αυγά. Γι'αυτό εκείνη ήταν φουσκωμένη, κυκλοφορούσε χαμηλά και κρυβόταν, γι'αυτό καθόταν σε περίεργες στάσεις, επειδή γεννούσε αυγά.

Μέχρι τώρα έχω μετρήσει 4 μικρά. Ελπίζω να επιζήσουν, γιατί τα χρυσόψαρα νομίζουν ότι είναι τροφή και μπορεί να τα φάνε. Έχω αρκετά φυτά στο ενυδρείο, οπότε μπορούν να κρύβονται μέχρι να μεγαλώσουν κι άλλο και να μην κινδυνεύουν από το μεγάλο. Σε λίγες μέρες πιστεύω να έχω ολοκληρώσει το στήσιμο της λιμνούλας, οπότε θα μεταφέρω εκεί τα μεγάλα και θα αφήσω μόνα τους τα μικρά στο ενυδρείο μέχρι να μεγαλώσουν και αυτά και να βγουν έξω. Σήμερα τράβηξα κι ένα βιντεάκι με τα μικρούλια.