Χτες ήταν σπουδαία μέρα. Ξεκίνησα να στήνω το καινούριο μου ενυδρείο και μετακόμισα νερό, ψάρι, ξύλο και φυτό. Άπειρη καθώς είμαι, απλά σήκωσα το ξύλο με το φυτό, μία ανούμπια και το μετέφερα στο άλλο ενυδρείο. Ξαφνικά πέφτει το μάτι μου πάνω σε ένα πράσινο πραγματάκι στο παλιό ενυδρείο. Ήταν ένα κομμάτι ανούμπια, ρίζα κυρίως με δυο τρια μικροσκοπικά φυλλαράκια και ένα χαλικάκι στο οποίο είχε τυλιχτεί μία μικρή ριζούλα. Το πήρα και το σφήνωσα πάνω στο ξύλο, με την ελπίδα να τυλίξει την ρίζα του και να μεγαλώσει.
Σήμερα λοιπόν, εντελώς τυχαία έπεσε το μάτι μου πάνω στο ξύλο. Πουθενά η ανούμπια. Άφαντη. Ή καλύτερα, φαγωμένη. Γιατί δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, από το να την έφαγε το μικρό λαίμαργο πλασματάκι που το πρόδωσε ένα κακάκι κολλημένο στο ...ποπουδάκι του! Διότι αυτό το παθαίνουν όταν είναι παραταϊσμένα, κι εγώ σήμερα δεν το τάισα καθόλου. Αυτοεξυπηρετήθηκε ο Νηρέας και ...μαγείρεψε στο σπίτι σήμερα!
 |
| Η μικρή anubia. |
Σήμερα λοιπόν, εντελώς τυχαία έπεσε το μάτι μου πάνω στο ξύλο. Πουθενά η ανούμπια. Άφαντη. Ή καλύτερα, φαγωμένη. Γιατί δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, από το να την έφαγε το μικρό λαίμαργο πλασματάκι που το πρόδωσε ένα κακάκι κολλημένο στο ...ποπουδάκι του! Διότι αυτό το παθαίνουν όταν είναι παραταϊσμένα, κι εγώ σήμερα δεν το τάισα καθόλου. Αυτοεξυπηρετήθηκε ο Νηρέας και ...μαγείρεψε στο σπίτι σήμερα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου