Ένας όμορφος κόσμος

Το νέο ενυδρείο στήθηκε και ο Νηρέας μετακόμισε. Στη συνέχεια προστέθηκαν ένα ξύλο, μία πέτρα και δύο φυτά επιπλέον, μία ακόμη anubia και ένας εχινόδωρος.

Το ξύλο είναι ανάποδα επειδή επιπλέει. Θέλει χρόνο για να απορροφήσει νερό και να βυθιστεί.

Έπειτα άρχισα να σκέφτομαι ποιος θα ήταν ο ιδανικός συγκάτοικος για το Νηρέα. Κανονικά ένα χρυσόψαρο σαν το Νηρέα χρειάζεται τουλάχιστον 120 εκατοστά και αρκετά λίτρα γιατί μεγαλώνει πολύ. Το δικό μου ενυδρείο είναι 80 εκατοστών και 110 λίτρων. Ίσως θα έπρεπε να τον δώσω και να επιλέξω άλλα είδη ψαριών, ή έστω 2 fancy χρυσόψαρα που έχουν ως ελάχιστη απαίτηση ενυδρείο 80 εκατοστών και τουλάχιστον 40 λίτρα ανά ψάρι. Μου ήταν όμως πολύ δύσκολο να τον δώσω, κι έτσι αποφάσισα να τον κρατήσω με την ελπίδα αργότερα να του προσφέρω ένα μεγαλύτερο ενυδρείο ή ιδανικά μία λιμνούλα.

Στην αρχή: "Μα γιατί το λένε χόμπυ;"

Αρχικά όταν διάβαζα για "χόμπυ" και "συνχομπίστες" δεν μπορούσα να το καταλάβω. Μάλιστα, μου είχε κάνει και άσχημη εντύπωση, πως μπορεί μία ζωούλα να αποτελεί χόμπυ; Όταν όμως κι εγώ άρχισα να ασχολούμαι συνέχεια με τα ψαράκια και το ενυδρείο μου, όταν δεν είχα κάτι άλλο να κάνω εκείνη τη στιγμή με το ενυδρείο αλλά παρόλ'αυτά ψαχνόμουν, όταν σκέφτομαι συνεχώς τί άλλο θα κάνω, πως θα το βελτιώσω και πως θα βελτιωθώ εγώ, όταν ψάχνω αφορμή για "ψώνια" ή χαζεύω κι ας μην έχω ανάγκη για κάτι, τότε κατάλαβα πως η ενασχόληση είναι το χόμπυ και οι ζωούλες είναι ζωούλες.

Χτες ήταν σπουδαία μέρα. Ξεκίνησα να στήνω το καινούριο μου ενυδρείο και μετακόμισα νερό, ψάρι, ξύλο και φυτό. Άπειρη καθώς είμαι, απλά σήκωσα το ξύλο με το φυτό, μία ανούμπια και το μετέφερα στο άλλο ενυδρείο. Ξαφνικά πέφτει το μάτι μου πάνω σε ένα πράσινο πραγματάκι στο παλιό ενυδρείο. Ήταν ένα κομμάτι ανούμπια, ρίζα κυρίως με δυο τρια μικροσκοπικά φυλλαράκια και ένα χαλικάκι στο οποίο είχε τυλιχτεί μία μικρή ριζούλα. Το πήρα και το σφήνωσα πάνω στο ξύλο, με την ελπίδα να τυλίξει την ρίζα του και να μεγαλώσει.

Η μικρή anubia.

Μετά από μερικές εβδομάδες αδράνειας, με το ενυδρείο να βρίσκεται στο κουτί του και εγώ να βρίσκομαι ανάμεσα σε δουλειά, συγγενείς από το εξωτερικό και ολιγοήμερες αποδράσεις, επιτέλους τώρα άρχισα να το στήνω.

Καταρχάς χρειάστηκα βοήθεια ακόμα και για να το βγάλω από το κουτί του, καθότι άδειο ζυγίζει 21 κιλά και εγώ φοβόμουν μην μου πέσει και σπάσει. Ήταν να γίνει η αρχή!

Μέσα στην συσκευασία του ενυδρείου υπήρχε κι ένα διαφημιστικό φυλλάδιο που παρουσίαζε διάφορα διακοσμητικά background για την πλάτη και άλλα μέρη του ενυδρείου, σε μορφή πέτρας, βράχου, ρίζας δέντρου... Ήταν πραγματικά πανέμορφα! Μπήκα στην ιστοσελίδα της εταιρείας αλλά όταν είδα τς τιμές απογοητεύτηκα. Κόστιζαν γύρω στα 40 με 50 ευρώ μόνο το ένα αξεσουάρ για την πλάτη, γύρω στα 30 με 40 ευρώ το κάλυμμα του φίλτρου, αν  ήθελα και διακοσμητικά βραχάκια ή διαχωριστικά θα έπρεπε συνολικά να δώσω όσο μου κόστισε το ενυδρείο. Έτσι λοιπόν αρκέστηκα σε ένα πόστερ, το οποίο κάνει τρισδιάστατο εφέ και θυμίζει το εσωτερικό λίμνης ή ποταμού.

Καθάρισα το ενυδρείο από τη σκόνη με ένα βρεγμένο πανάκι κι έστησα το φίλτρο σύμφωνα με τις οδηγίες του manual. Ξέπλυνα το χαλικάκι και το έστρωσα στον πάτο του ενυδρείου. Στη συνέχεια, άρχισα να το γεμίζω με νερό στο οποίο έριξα αντιχλώριο και μετέφερα από το μικρό ενυδρείο το κομμάτι ξύλου με την ανούμπια. Τώρα περιμένω για τουλάχιστον μία ώρα να δράσει το αντιχλώριο ώστε στη συνέχεια να προσθέσω τα βακτήρια και να προχωρήσω την διαδικασία.

Αριστερά, ο Νηρέας κοιτάζει το νέο του σπίτι...